Ø არსებობს დადებითი კორელაცია ფეკალური მიკროპლასტმასის კონცენტრაციასა და IBD-ის სიმძიმეს შორის

Ø გარემოში ნაპოვნმა მიკროპლასტმასის კონცენტრაციამ შეიძლება უჯრედების სიკვდილი გამოიწვიოს

მიკროპლასტმასის მიღება შეიძლება ნაწლავის ანთებით დაავადებასთან იყოს კავშირში.

ახალმა კვლევამ აჩვენა, რომ ადამიანებს, რომელთაც აწუხებთ ნაწლავის ანთებითი დაავადება (IBD) აქვთ უფრო მეტი მიკროპლასტმასი განავალში, ვიდრე მათ, ვისაც არ აქვს.

„ჩვენ წარმოგიდგენთ მტკიცებულებებს, რომლებიც მიუთითებენ იმაზე, რომ არსებობს დადებითი კორელაცია ფეკალური მიკროპლასტმასის კონცენტრაციასა და IBD-ის სიმძიმეს შორის“, – წერენ კვლევის ავტორები.

მიკროპლასტმასის ექსპოზიციისა და IBD-ის (რომელიც მოიცავს კრონის დაავადებასა და წყლულოვან კოლიტს) შემთხვევები იზრდება. მეცნიერებმა აღმოაჩინეს მიკროპლასტმასი სასმელ წყალში, სუფრის მარილსა და ზღვის პროდუქტებში და არის შანსი, რომ ადამიანებმა წელიწადში 39 000-დან 52 000 მიკროპლასტმასის ნაწილაკი მიირთვან.

მკვლევრებმა ჯერ კიდევ არ იციან, რამდენად საშიშია ეს ადამიანის ჯანმრთელობისთვის, მაგრამ მზარდი მტკიცებულებები გვაფიქრებინებს, რომ პლასტმასის ჭამა არ არის კარგი. მაგალითად, ბოლო დროინდელმა კვლევამ აღმოაჩინა მტკიცებულება, რომ გარემოში ნაპოვნმა მიკროპლასტმასის კონცენტრაციამ შეიძლება უჯრედების სიკვდილი გამოიწვიოს. არსებობს მტკიცებულება, რომ მიკროპლასტმასს შეუძლია ცხოველებში გამოიწვიოს ნაწლავის ანთება, ნაწლავის მიკრობიომის რღვევა და სხვა პრობლემები, ამიტომ ჩინეთის ნანჯინგის უნივერსიტეტის მკვლევრებს სურდათ გაეგოთ, მართალი იყო თუ არა იგივე ადამიანებისთვის.

ამის გასარკვევად, მათ აიღეს განავლის ნიმუშები 50 ჯანმრთელი ადამიანისა და 52 IBD-ით დაავადებული ადამიანისგან, რომლებიც ჩინეთის სხვადასხვა ნაწილში ცხოვრობდნენ. მათ აღმოაჩინეს, რომ IBD-ის მქონე ადამიანებს 1,5-ით მეტი მიკროპლასტმასი ჰქონდათ თითო გრამ განავალზე, ვიდრე ჯანმრთელ ადამიანებს. გარდა ამისა, უფრო მძიმე IBD-ის მქონე ადამიანებს ნიმუშებში მეტი მიკროპლასტმასი აღმოაჩნდათ.

”დადებითი კორელაცია ფეკალურ მიკროპლასტმასებსა და IBD სტატუსს შორის გვაფიქრებინებს, რომ მიკროპლასტმასის ექსპოზიცია შეიძლება დაკავშირებული იყოს დაავადების პროცესთან, ან შეიძლება IBD აძლიერებს მიკროპლასტმასის შეკავებას”, წერენ კვლევის ავტორები.

კვლევაში მონაწილე პირებისთვის კვების ჩვევების გამოკითხვით დაადგინეს, თუ როგორ შეიძლება მოხვდეს მიკროპლასტმასები ადამიანებში. მონაწილეები, რომლებიც აცხადებდნენ, რომ სვამდნენ ჩამოსხმულ წყალს, მიირთმევნენ წასაღებ (ე.წ. Takeout) საჭმელებს და შეხება უწევდათ მტვერთან, უფრო მეტად ჰქონდათ მიკროპლასტმასი განავლის ნიმუშებში. პლასტმასის ყველაზე გავრცელებული სახეობები იყო პოლიეთილენის ტერეფტალატი (PET), რომელიც გამოიყენება ბოთლებისა და საკვების კონტეინერებისთვის და პოლიამიდი (PA), რომელიც გამოიყენება საკვების შესაფუთად და ქსოვილებისთვის.

კვლევის ავტორებიც და სხვა მეცნიერებიც თანხმდებიან, რომ მეტი კვლევაა საჭირო, სანამ დაზუსტებით გვეცოდინება, მიკროპლასტმასის ზემოქმედება იწვევს თუ არა, ან აუარესებს თუ არა IBD-ს, მაგრამ ეს კვლევა მაინც მნიშვნელოვანი წინსვლაა საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის  მზარდი პრობლემის გასაგებად.

„ეს კვლევა გვაძლევს მტკიცებულებას, რომ ჩვენ ნამდვილად ვიღებთ მიკროპლასტმასებს“, განაცხადა ევანგელოს დანოპულოსმა. ”ეს არის მნიშვნელოვანი კვლევა, რადგან ის ადამიანზე მოქმედ ექსპოზიციებზე მტკიცებულებების ბაზას აფართოვებს. საჭიროა მეტი მონაცემი შესაძლო დამაბნეველი ფაქტორების შესახებ, რათა დადგინდეს მიზეზობრივი კავშირი ადამიანის ჯანმრთელობის კონკრეტულ მდგომარეობებთან. ”

სტატიაზე მუშაობდა : შოთა ციმაკურიძე და ვალერი გელოვანი

წყარო : www.ecowatch.com