მისურის უნივერსიტეტის პროფესორები რეკომენდაციას უწევენ რეგულაციების გამკაცრებას წყლის ხარისხის დასაცავად
· მისურის არეალში წყლის დაბინძურების სერიოზულიპრობლემებია.
· „სუფთა წყლის აქტმა“ მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა სიტუაცია, მაგრამ პრობლემა ვერ აღმოიფხვრა
· მეცნიერები გვთავაზობენ ამ აქტში ცვლილებების შეტანას რათა მეტი ყურადღება მიექციოს „არამდგრადიწყაროებიდან“ დაბინძურებას
COLUMBIA, Mo. – მისურის მდინარეების, ნაკადულებისა და ტბების 190-ზე მეტი სეგმენტი დაბინძურებულია მოსავლის სასუქებით, მესაქონლეობის ნარჩენებითა და კანალიზაციის წყლებით.
მისურის უნივერსიტეტის ორი პროფესორის თქმით თუ სასწრაფო ზომებს არ მიიღებენ, წყლის მომწოდებელ კომპანიებს სულ უფრო დიდი თანხების დახარჯვა მოუწევთ სასმელი წყლის მარაგის შესანარჩუნებლად, რაც ფასებს გაზრდის მომხმარებლებისთვის.
პროფესორები – რობინ როტმანი და კეტლინ ტრაუტი – გვთავაზობენ ჩასწორებებს „სუფთა წყლის აქტში“, რომელის მიღებიდან მომავალ წელს 50 წლის შესრულდება რათა გამკაცრდეს რეგულაციები ” არამდგრადი წყაროდან” დაბინძურებაზე (დანაგვიანების ტიპი, რომლის დროსაც ნაგავი არაპირდაპირი გზით ხვდება წყლის არხებში).
როტმანმა და ტრაუტმა სექტემბერში „Ecology Law Quarterly-ში“ დაწერეს რეკომენდაცია სამი ცვლილების შესახებ ფედერალური გარემოსდაცვით აქტში. მათი თქმით კანონი წარმატებული იყო სამრეწველო ობიექტების, ჩამდინარე წყლების გამწმენდი ნაგებობების და დაბინძურების სხვა მიზეზების გამო გამოწვეული ნაგვის გაწმენდაში, მაგრამ ეს კანონი ძალზე არაეფექტურია არარეგულარული დაბინძურების წინააღმდეგ.
„ არამდგრადი წყაროდან დაბინძურება დღეს შეერთებულ შტატებში წყლის ხარისხის პრობლემების წამყვანი მიზეზია“, – წერენ ისინი.
არამდგრადი წყაროები ხელს უწყობს დიდი რაოდენობით ნაწლავის ჩხირის, ფოსფორის, ქლოროფილის და სხვა დამაბინძურებლების დაგროვებას მისურის წყალსადენებში. მისურის შტატში დაბინძურებულად ჩათვლილი ნაკადების, ტბებისა და მდინარეების 36%-ზე მეტი ამ კლასიფიკაციამდე ჩამოქვეითებულია სწორედ არამდგრადი წყაროს დაბინძურების გამო.
როტმანმა და ტრაუთმა რეკომენდაცია გაუწიეს „სუფთა წყლის აქტში“ ცვლილებების შეტანას, რათა მოითხოვონ, რომ შტატებმა გააკონტროლონ არამდგრადი წყაროდან დაბინძურება, რაც, მათი თქმით, სავარაუდოდ ეწინააღმდეგება ფერმერების, რანჩერებისა და ქონების დეველოპერების ინტერესებს.
მათ დაწერეს, რომ პოლიტიკურად უფრო პოპულარულია ნებაყოფლობითი პროგრამების შეთავაზება, როგორიცაა ხარჯების გაზიარების ღონისძიებები, რათა წაახალისონ ფერმერები რომ დარგვონ მცენარეები, რომლებიც ხელს უშლის სასუქების ჩადენას ნაკადულებში.
„მიუხედავად იმისა რომ ამ პროგრამებმა მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა წყლის ხარისხი ზოგიერთ რაიონში, შეერთებულ შტატებში წყლის ობიექტების უმეტესობა ჯერ კიდევ დაბინძურებულია“, წერენ ისინი. ”ნებაყოფლობითმა ზომებმა არამდგრადი წყაროებიდან დაბინძურების შესამცირებლად აქამდე მოგვიყვანა.”
მკვლევარები ასევე გვთავაზობენ „უსაფრთხო სასმელი წყლის აქტის“ ცვლილებას, რათა დარეგულირდეს დამაბინძურებლები, რომლებმაც შეიძლება გააუარესონ სასმელი წყლის ხარისხი.
მათი თქმით, კანონი ამას უკვე აკეთებს დაბინძურების სამრეწველო წყაროებისთვის, მაგრამ არა სასოფლო-სამეურნეობისათვის.
ნაშრომი მიუთითებს დე-მოინის მაგალითზე, სადაც წყალმომმარაგებელმა უჩივლა დრენაჟის უბნებს ზემო ნაკადში, სასმელ წყალში შემავალი ნიტრატების მაღალი დონის გამო, რამაც აიძულა კომპანია დაეყენებინა წყლის დამუშავების ძვირადღირებული ფორმა დამაბინძურებლების მოსაშორებლად.
„თუ გაუფილტრავი წყალი უფრო დაბალი ხარისხისაა, მაშინ მკურნალობის ხარჯები უფრო მაღალი იქნება“, – თქვა როტმანმა ინტერვიუში და დასძინა, რომ ამან შეიძლება გამოიწვიოს მომხმარებლების გადასახადების ზრდა.
„სასმელი წყლის კომპანიებისგან მოწინავე გამწმენდი ტექნოლოგიების დაყენების მოთხოვნა პრობლემურია, რადგან ეს სასმელი წყლის მომხმარებლებისთვის დამატებით ხარჯებს გამოწვევს, როდესაც ისინი რეალურად არ იყვნენ პასუხისმგებელნი დაბინძურებაზე“, – ნათქვამია გაზეთში.
ტრაუტმა თქვა რომ სუფთა წყლის აქტმა მნიშვნელოვანი პროგრესი განიცადა.
”მაგრამ მასში ჯერ კიდევ არის გარკვეული რომლებიც უნდა გამოვასწოროთ”, – თქვა მან.
სტატიაზე მუშაობდა : ანა ქავთარაძე და ლილიან მეტრეველი
წყარო : www.joplinglobe.com